يكي ديگر از آثار و بركات فردي سيد الشهدا (ع) كه در سراي ديگر ظهور كرده و جلوه نمايي مي كند، بهشتي شدن دوستداران و حتي دوستان و دوستداران آن حضرت است. چنانكه حذيفة بن يمان گويد: رسول خدا (ص) را ديدم كه دست حسين بن علي (ع) را در دست خودگرفته بود و مي فرمود:
«يا ايها الناس، هذا الحسين بن علي فاعرفوه، فو الذي بيده، انه لفي الجنة، و محبه في الجنة، و محبي محبيه في الجنة» [1] .
اي مردم، اين حسين بن علي است، او را بشناسيد؛ سوگند به آن خدايي كه جانم به دست اوست، براستي او در بهشت است، و دوستدار او نيز در بهشت است، و دوستدار دوستدار او نيز در بهشت مي باشد.
و از امام موسي بن جعفر (ع) روايت شده كه فرمود:
«رسول خدا (ص) دست حسن و حسين (ع) را گرفت و فرمود:
«هر كس اين دو پسر و پدر و مادر آنان را دوست داشته باشد، روز قيامت در درجه من با من خواهد بود» [2] .
و نيز رسول خدا (ص) فرمود: «آگاه باشيد، همانا حسين (ع) دري از درهاي بهشت است، هر كس با او دشمني كند خدا بوي بهشت را بر او حرام مي كند» [3] .
و معلوم است كه اين مقام عظيم تنها با محبت ظاهري حاصل نمي شود، بلكه مقصود، محبت خاصي است كه مخصوص كساني مي باشد كه در درجات بالاي ايمان هستند. اگر چه دوستي و محبت امامان معصوم و امام حسين (ع) ثمر بخش است ولي احراز مقام والاي معيت بارسول خدا (ص) در بهشت برين، محبتي فراتر از ظاهر مي طلبد.
[1] بحارالانوار، علامهء مجلسي، ج 43، ص 262.
[2] منتخب كامل الزيارات، ابن قولويه، ص 32.
[3] سفينة البحار، محدث قمي، ج 1 ص 257.
برگرفته از کتاب آثار و برکات سید الشهدا

منبع : زائرین