شهر مهران مرکز شهرستان مهران بوده و در زمینی بسیار حاصلخیز بنا شده است مردم مهران شیعه اثنی عشری بوده و جمعیت این شهر در سال ۱۳۸۶ حدود ۱۳۷۰۰ نفر بود. نژاد مردم مهران کرد فیلی و زبان آنها کردی است. شغل غالب مردم آن کشاورزی است و محصول کشت بسیار کشاورزان گندم می‌باشد.
اغلب مردم مهران دارای بستگان زیادی در شهر بدره هستند که با آغاز جنگ تحمیلی علیه ایران از دیدن هم محروم شدند و تا سقوط صدام ادامه داشت.
بعد از بازگشایی مرز مهران، شهر کوچک مهران محل تردد روزانه ده‌ها هزار نفر مسافر شد که رونق زیادی به این شهر دادند. اکنون با فعالیت گمرک مهران در مرز بهرام‌آباد که بزرگ‌ترین گمرک خاکی کشور است روزانه حجم بالایی از کالا از ایران به عراق صادر می‌شود که عمده این کالاها شامل سیمان و مصالح ساختمانی و میوه می‌باشد همچنین روزانه در حدود 3500-5000 زائر با عبور از مهران وارد خاک عراق می شوند.
شهر مهران یکی از شهر های مرزی مذهبی کشور است ، امام زاده سید حسن ابن موسی کاظم(ع) برادر امام رضا (ع) در 5 کیلومتری شهر مهران و یکی از قطب های زیارت این شهر محسوب می گردد، امام زاده علی صالح دربخش صالح آباد و 45 کیلومتری شهر مهران و در جاده ایلام - مهران قراردارد.

ب) شهر مهران در دوران دفاع مقدس

سرزمین مهران به دلیل اهمیت و موقعیتش در جلگه بین النهرین، در دوره های مختلف تاریخی نبردهای مهمی را پشت سرگذاشته است و از هنگام روی کار آمدن حزب بعث عراق در سال 1347، همواره مورد طمع آن رژیم بود.

پاره ای از درگیری های حکومت عراق با ایران در دوره پهلوی بر سر تصاحب این دهلیز صوت گرفت و ارتفاعات مهم آن چند بار اشغال شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز قوای رژیم بعث بارها به نقاط مرزی مهران تجاوز کردند و بعد از آغاز رسمی جنگ تحمیلی، مهران را چهار بار به اشغال در آوردند که بار اول طی عملیات والفجر 3، پس از 35 ماه اشغال و بار دوم در سال 1365 با عملیات کربلای 1 پس از دو ماه اشغال، این شهر آزاد شد. در آخرین سال جنگ، مهران دوبار دیگر، در فاصله ای کوتاه اشغال شد.
اشغال اول مهران

در 31 شهریور 1359، لشکر 2 پیاده کوهستان سپاه دوم عراق از 4 محور به مهران حمله کرد و پس از کسب موفقیت در محور شمالی، در روز 2/7/1359 از قسمت غربی وارد مهران شد ودر جنگی تن به تن، شهر را به تصرف در آورد و در عمق 20 کیلومتری خاک ایران روی ارتفاعات شمالی (زیل، کولک وکوه گچ)، جنوبی (قلاویزان وحمرین) وشرقی (چکه موسی وچه قمر، مواضع پدافندی برگزید.

این منطقه از آن زمان در اشغال بود تا اینکه پس از عقب نشینی ارتش عراق بعد از فتح خرمشهر، اکثر مناطق اشغالی آزاد گردید؛ اما ارتفاعات مرزی و شهر مهران تحت تسلط دشمن باقی ماند و مدتی بعد با اجرای عملیات والفجر 3 در 7/5/1362 شهر مهران و ارتفاعات شمالی آن آزاد شد.
اشغال دوم مهران

اشغال دوم مهران پس از شکست سنگین عراق در فاو، با عملیات ثار الابطال (خون خواهی قهرمانان) ارتش عراق در تاریخ 27/2/1365 به وقوع پیوست. این ارتش با دو لشکر از دو محور وارد عمل شد. در محور جنوبی تپه میگ سوخته، جاده مهران ـ هرمز آباد، روستای بهین بهروزان به سمت دهلران، شهرک ملکشاهی، جاده کمربندی ودر نهایت شهر مهران را تصرف کرد و در محور شمالی نیز ارتفاعات 310، 307، 330، تپه غلامی، رضا آباد، دراجی وباغ کشاورزی را اشغال کرد. اما دو ماه بعد با اجرای عملیات کربلای 1 مجدداً مهران آزاد شد.
اشغال سوم مهران

در آستانه پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد، نیروهای شبه نظامی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) با پشتیبانی ارتش عراق در 29 خرداد 1367 با طرح شعار "امروز مهران، فردا تهران" به مهران حمله کردند وآن را عملیات چلچراغ نامیدند.

هجوم آنان از محور اصلی بهرام آباد بود وتوپخانه عراق آنان را پشتیبانی می کرد و بدین ترتیب مهران برای سومین بار به اشغال در آمد. اما در اندک زمانی نیرهای بسیج وعشایر ولشکر 11 امیرالمؤمنین (از سپاه پاسداران)، منافقین را عقب رانده و مهران را آزاد کردند.
اشغال چهارم مهران

پس از اینک جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 در 27 تیر 1367 پذیرفت، ارتش عراق در تاریخ 1/5/1367 از چند محور به ویژه بهرام آباد و رضا آباد وارد عمل شد و بعد از تصرف مهران از تنگه های کنجانچم وترشابه عبور کرد و در عمق خاک ایلام پیش رفت.

در صالح آباد مردم وایل های خزل، بوبلی وگنجوان به دشمن حمله کردند و نیروهای مهاجم را در سه راه صالح آباد، شکست دادند ودر مهران نیز دو ایل ملکشاهی و شوهان با هدایت لشکر 11 امیرالمؤمنین (ع) به کمک نیروهای تازه نفس و هلی کوپترهای هوانیروز، قوای عراقی را تا مرز وارتفاعت حائل دو کشور عقب راندند و مهران برای همیشه آزاد شد.