شهر شوش در 24 کیلومتری جنوب‌غربی دزفول و 105 کیلومتری شمال‌غربی اهواز واقع است. این شهر در زمان جنگ از توابع شهرستان دزفول بود اما از سال 1368 به بعد شهرستان شوش به مرکزیت این شهر تشکیل شد. این شهر باستانی از مراکز تمدن قدیم و پایتخت 4 هزارساله حکومت عیلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است و در قرون وسطی، مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده ‌است که در آن شهر قلعه‌ای محکم وقدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستون‌های گرد وجود داشته‌اند. در طبقات پایین‌تر این شهر آثاری به دست آمده که باستان شناسان آن‌ها را مربوط به ۸ هزارسال پیش می‌دانند. شوش چهار اثر باستانی معروف دارد؛ اکروپل یا ارگ شاهنشاهی که قبرستان شاهان عیلامی بوده است. کاخ آپادانا که هفت حیاط و سالن بزرگی با 72ستون سنگی 2متری دارد و داریوش اول هخامنشی آن را ساخته است. شهر شاهی یا شهر پانزدهم که در آن15لایه از پانزده تمدن کشف کرده‌اند و شهر صنعت‌گران که از سه تمدن ساسانی، اشکانی و اسلامی نشان دارد. در زمان مظفر‌الدین‌شاه‌(سال 1269) ژان دومرگان، باستان شناس معروف فرانسوی  با 120‌نفر به ایران آمد و با دولت قرارداد بست تا در شوش کاوش کند. آنها با آجرهایی که از کاخ باستانی آپادانا یافتند؛ قلعه‌ای شبیه قلعه باستیل فرانسه ساختند تا هم در آن زندگی کنند و هم هر چه را می یابند در آن نگه دارند اما بعد‌ها دومرگان یافته‌هایش را به موزه لوور پاریس فرستاد. هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد شوش کم‌کم اهمیت خود را از دست داد اما با احداث راه اصلی تهران – خرمشهر و راه آهن سراسری حیات اقتصادی شهر شوش رونق گرفت. اهمیت تاریخی شوش نیز موجبات توجه و جذب جهانگردان و مشتاقان زیارت بارگاه دانیال نبی(ع) را فراهم آورد به نحوی که این شهر با افزایش جمعیت در سال ۱۳۳۵دارای شهرداری شد. شوش در طرح عملیاتی ارتش عراق به این دلیل اهمیت داشت که راه‌آهن و جاده اندیمشک– اهواز از مجاورت آن می‌گذشت و قطع این راه‌ها بر جبهه اهواز و دزفول تأثیر زیادی می‌گذاشت. لشکر1 مکانیزه ارتش عراق با پیش‌روی به سمت این شهر در 7 کیلومتری غرب آن موضع گرفت و از آنجا به طور مداوم شوش را زیر آتش خود قرار می‌داد. این شهر در طی هجوم سراسری عراق پيوسته ‌مورد حملات‌ هوايي‌ و توپ‌خانه‌اي‌ قرار داشت ‌ و به همین دلیل شهر شوش به تدریج‌ خالي‌ از سكنه‌ شد و اهالی آن در شرایطی بسیار سخت به مناطق امن مهاجرت کردند. در طول جنگ رزمندگان‌ ‌از منازل‌ اين‌ شهر به‌ عنوان‌ عقبه‌‌ جبهه‌ استفاده‌ مي‌كردند. شوش‌ به‌ دليل ‌بمباران‌ و زير آتش‌ قرارگرفتن‌ در طول‌ هجده‌ ماه‌، خسارات‌ فراواني‌ديد و بيشتر منازل‌ و اماكن‌ اين‌ شهر تخريب‌ شد‌. با انجام عمليات‌ فتح‌المبين‌ در غرب و شمال‌غرب شهر شوش، این منطقه از ديد و تير مستقيم‌ متجاوزان‌ خارج‌ شد و تا پایان جنگ در امان ماند.

منبع: اطلس جغرافياي حماسي 1