قصرشيرين در منطقه اي کوهستاني از نوار مرزي طوري واقع شده است که از شمال و غرب با عراق هم مرز مي باشد و توسط دو جاده آسفالت از گيلان غرب و سرپل ذهاب به شبکه جاده اي کشور مرتبط است.

قصر شیرین قبل از شروع جنگ تحميلي، هواپيماها و توپخانه ارتش عراق بارها اين شهر را مورد تهاجم قرار دادند. ارتش عراق ، با دو لشگر به قصرشيرين حمله کرد و در روز پنجم مهر 1359 شهر را به طور کامل اشغال کرد در حالي که عده اي از مردم موفق به ترک شهر نشدند و در خانه هاي خود محبوس بودند. ارتش عراق پس از اشغال قصرشيرين مردم شهر را در مسجد مهديه شهر جمع کرد. نيروهاي عراقي در اقدام بعدي جوانان و مدافعان باقي مانده در شهر را شناسايي کردند و به اسارت بردند و پس از آن زنان، کودکان و پيران را با پاي پياده از شهر و خانه هاي خود اخراج و راهي بيابان کردند. قصرشيرين، تير 1361 در عقب نشيني ارتش عراق از اشغال خارج شد، در حالي که به جز مسجد مهديه بقيه شهر به طور صددرصد تخريب شده بود.

قصرشیرین شاهد عملیات های متعددی در شمال و جنوب خود بود که به خاطر تفاوت وضعیت جغرافیایی شمال و جنوب آن در دو جبهه قرار گرفت ، قسمت شمالی آن جزو جبهه قصرشیرین-سرپل ذهاب-گیلان غرب و جبهه جنوبی آن جبهه سومار – نفت شهر را به وجود آورد.