ت قرآن
كريم مي فرمايد: يا ايها الذين امنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيله [1] .بطور كلي توسل به وسائل و تسبب به اسباب با توجه به اينكه خداست كه سبب را آفريده است و خداست كه سبب را قرار داده است و خداست كه از ما خواسته است از اين وسائل و اسباب استفاده كنيم به هيچ وجه شرك نيست بلكه عين توحيد است در اين جهت هيچ فرقي ميان اسباب مادي و اسباب روحي ميان اسباب ظاهري و اسباب معنوي ميان اسباب دنيوي و اسباب اخروي نيست منتهاي امر اسباب مادي را از روي تجربه و آزمايش علمي مي توان شناخت و فهميد كه چه چيز سبب است؟ و اسباب معنوي را از طريق دين يعني از طريق وحي و از طريق كتاب و سنت بايد كشف كرد.
ثانيا هنگامي كه انسان متوسل مي شود يا استشفاع مي كند بايد توجهش به خدا و از خدا به وسيله و شفيع باشد زيرا چنانكه گفتيم شفاعت واقعي آن است كه مشفوع عنده شفيع برانگيخته است براي شفاعت و چون خدا خواسته و رضايت داده است شفيع شفاعت مي كند بر خلاف شفاعت باطل كه توجه اصلي به شفيع است براي اينكه اثر بر روي مشفوع عنده بگذارد لهذا مجرم در اين وقت همه توجهش به شفيع است كه برود با قدرت و نفوذي كه در مشفوع عنده دارد او را راضي گرداند پس اگر توجه اصيل به شفيع باشد و از ناحيه توجه به خدا پيدا نشده باشد شرك در عبادت خواهد بود.
فعل خدا داراي نظام است اگر كسي بخواهد اعتناء به نظام آفرينش نداشته باشد گمراه است به همين جهت است كه خداي متعال گناهكاران را ارشاد فرموده است كه در خانه رسول اكرم صلي الله عليه و آله بروند و علاوه بر اين كه خود طلب مغفرت مي كنند از آن بزرگوار بخواهند براي ايشان طلب مغفرت كند.
قرآن كريم مي فرمايد: ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاءوك فاستغفروا الله لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحيما. [2] .
«و اگر ايشان هنگامي كه (با ارتكاب گناه) به خود ستم كردند نزد تو مي آمدند و از خدا آمرزش مي خواستند و پيامبر هم برايشان طلب مغفرت مي كرد خدا توبه پذير مهربان مي يافتند.»
آري، به عمل صالح و تقواي فقط نمي توان تكيه كرد همانطوريكه رسول اكرم صلي الله عليه و آله در آخرين روزهاي زندگي پاكشان فرمودند:«نجات دهنده ديگري نيست جز عمل و ديگر رحمت خدا».
[1] مائده / 35.
[2] نساء / 64.
شنبه 91/3/20
ساعت : 12:10
منبع : زائرین