«عرفان»، شناخت و معرفت عميق انسان از مبدأ هستى و شور و شوق او براى رسيدن به قله ‏هاى كمال، و تلاش در جهت صيقل دادن دل از طريق مؤانست با معشوق و جام جهان‏ نما كردن قلب است.
در اين ‏باره مكاتب پر ادعايى ظهور كرده‏ اند، اما بى ‏ترديد «عرفان اسلامى» اصيل‏ ترين آنهاست كه نماينده برجسته اين عرفان، مقتداى سالكين حضرت على‏(ع) است و همه فرقه ‏هاى اسلامى -از شيعه و سنى- او را قطب اصلى مى ‏دانند.
اثر حاضر، عرفان اسلامى را از ديدگاه اميرمؤمنان على‏(ع) در دو بخش كاويده است: عرفان نظرى و عرفان عملى.