معیار عدل، عمل به قانون است و اگر قانون ملاک عمل در جامعه قرار گیرد، عدالت تحقق می یابد. دشوارترین بخش اجرای عدالت، آن جایی است که طرف مقابل اقویا و زورگویان متوقع هستند که باید در برابر آنها ایستادگی کرد و فقط خداوند متعال و مُر قانون را در نظر گرفت. آنچه عدالت را تضمين مي كند، انسانِ معتقدِ جازمِ عازمِ بااراده خداترس است.
از خدا بترسد، از غير خدا نترسد. «فلا تخشوا النّاس و اخشون » را خداى متعال در قرآن مي فرمايد.
اگر اين شد، آن وقت با اين دستگاههاى متنوع و امروزى و خوب، مي شود به عدالت به طور كامل رسيد.
سخت ترين قسمت عدل هم عبارت است از آنجائى كه طرف مقابلِ عدل، اقويا هستند؛ زير بار نمي روند، زور مي گويند، متوقعند. اين جا بايستى ايستادگى كرد. در خيلى از مسائل، مردم سليقه هايشان، نگاههايشان، نظرهايشان يكى نيست، اما اين به معناى اصطكاك و تزاحم و تعارض و دست به يقه شدن نيست.
ما نبايد مردممان را وادار كنيم كه با هم دست به يقه بشوند. من به هر دو طرف نصحيت مي كنم: احساسات جوان ها را تحريك نكنند، مردم را مقابل هم قرار ندهند. ملت يكپارچه اى است، ايمان واحدى دارد، قلباً هم با نظام خود روابط حسن هاى دارد؛ نشانه اين روابط حسنه، همين حضور در پاى صندوقهاست. اگر اميدوار نبودند، اگر حسن ظن نداشتند، اگر اعتماد نداشتند، نمى آمدند پاى صندوق ها. پس اين ملت با نظام خود هيچ مشكلى ندارد. نبايد اين ملت يكپارچه را دو شقه كرد، تقسيم كرد، يك گروه را بر عليه آن گروه ديگر، آن گروه را بر عليه اين گروه ديگر تحريك كرد.
در همين جا هم براى حل و فصل قضايا، معيار قانونى وجود دارد. اگر قانون حاكم نشد، آن چيزى كه از بی قانونى بر سرِ همه خواهد آمد، بسيار تلخ تر است از آنچه كه اجراى قانون ممكن است در كام بعضى تلخى به وجود بياورد؛ «و من ضاق عليه العدل فالجور عليه اضيق ». عدل همان رعايت قانون است. اگر ما از رعايت قانون احساس ضيق كرديم، نخواستيم به قانون تن بدهيم، آنچه كه بر سر ما از بى قانونى خواهد آمد، بمراتب از اين تلخىِ تحمل قانون، سخت تر است. اين را بايد همه توجه كنند.
مردم ما به توفيق الهى، به هدايت الهى، به دستگيرى الهى، مردم مؤمنى هستند؛ هم آگاهند، هم مؤمنند، هم حاضر در صحنه اند، پا به ركابند در هر جائى كه لازم باشد. ماها بايد خودمان را اصلاح كنيم. نخبگان و خواص سياسى بايستى مراقب كار خودشان، حرف زدن خودشان باشند؛ اين خطاب به همه ى نخبگان است، خطاب به يك طرفِ خاصى، جناح خاصى نيست. همه بايد مراقب باشند. همه بدانند اين ملت، يك ملت يكپارچه است. احساسات اين طرف را عليه آن طرف تحريك كنند، آن يكى بيايد احساسات اين طرف را عليه آن طرف تحريك كند، اينها راه به جايى نمي برد. وقتى شما متحد بوديد، وقتى شما همدل بوديد، وقتى شما احساس و ابراز اعتماد به كشورتان و نظامتان كرديد، آن وقت اين وسوسه هاى خناسان بين المللى، اين سياستمداران ظالم، مداخله گر، دور از انسانيت، ديگر اثرى نخواهد كرد.