خواننده گرامي از اين شماره بخش جديدي را تحت عنوان حسينيه تقديم حضور شما مي نماييم. اين بخش سعي دارد مخاطبين عزيز را هر چه بيشتر با فضايل شهدا كربلا واهل بيت عصمت و طهارت آشنا ساخته وسيره اين عزيزان را براي شما،‌ همراه هميشگي تبيين نمايد. بديهي است در ادامه راه همچون گذشته به نظرات شما بزرگواران نياز خواهيم داشت.

منازل چهارده گانه مصائب امام حسین (ع)
منازل چهارده گانه ، محل‌هایی بود که اولاً امام(ع) در آن جا زندگی می‌کردند و نیز جاهایی بود که سر مبارکشان را در آن جا قرار می‌دادند ویا سر مبارکش را بر روی درخت وياسردر منازل آویزان می‌کردند وآن محل‌ها عبارت بودند از :
اول : منزل اصلی که مدینه منوره بود واو را مجبور به ترک وطن نمودند که حضرت شکایت به خداوند نمود وعرض کرد :« خدایا! ما عترت پیغمبر تو هستیم که ما را از وطن بیرون کردند»
دوم : منزلش در مکه معظمه بود که این حرم امن و امان ، مقام خوف آن جناب گردید که خواستند او را در آن جا به قتل برسانند ، پس از آن جا کوچ کرد که حرم امن پرودگار شکسته نشود .
سوم : ما بین مکه و کوفه که در هر محلی می‌رسید اورا از رفتن به کوفه منع می‌کردند و از یاری او نیز امتناع می‌کردند .
چهارم : در کربلا بود که در آن نازل شد به قصد اقامت و فرمود : بارها را فرود آورید که دیگر از این جا کوچ نخواهیم کرد .
پنجم : در مرکز میدان بود که هر وقت از قتال خسته می‌شد در آن جا می‌ایستاد و می‌فرمود :
لاحول و لاقوه الّا بالله
ششم : مکانی بود که در علم الهی و در عالم بالا از برایش اختیار شده ، و ظاهراً درآن باقی ماند تا سه یا چهار روز و بعد در بطن آن زمین قرار گرفت که قبر معظم آن جناب شده است .
هفتم : منزل سر مبارکش بود شب یازدهم محرم در خانه خولی (خولی کسی بود که سر امام حسین علیه السلام را در خانه خود و در تنور نگه داری می‌کرد و از دشمنان سر سخت امام واز یاران ابن سعد و ابن زیاد لعین بود و در تنور روی خاکستر ، چنانکه مشهور است نوری در تنور هویدا شد .
هشتم : منزل آن سر ، در مجلس ابن زیاد در میان طبق پیش روی آن لعین و او اظهار خوشحالی می‌نمود و تبسّم می‌کرد؟!
نهم : منزل سرآن بزرگوار بود در کوفه بالای درخت
دهم : منزلش ما‌بین کوفه و شام و گاهی بالای نیزه و گاهی در میان صندوق که در هر شهر و دیار و بلد از آن سر منوّر علامتی بود.
یازدهم : منزلش در دیر راهب و در این منزل بود که اورا اکرام نمودند و با مشک و کافور او را مطیّب کردند و تحیّت و سلام گفتند و جواب شنیدند.
دوازدهم : منزلش در شام در مجلس یزید پلید در میان طشت طلا که در پیش روی او گذاشته بودند و همه مصیبت‌ها بر آن جناب در این مجلس جمع بود.
سیزدهم : منزل او که بر در خانه یزید آویزان نمودند وهند زوجه یزید متحمل این اهانت نشد و با سر برهنه بیرون آمد و فریاد کرد : ای یزید این سر پسر فاطمه (س) است که بر در خانه من آویخته‌ای ؟ که یزید برخاست و او را پوشانید و به حرم خود برگردانید .
چهاردهم : منزلش بر دروازه شام که آن را بر آن‌جا آویخته بودند واین اهانت آن قدر بزرگ بود که حضرت سجاد (ع) متحمل آن نگردید و فریاد زد : ای یزید ! حیا نمی کنی که سر فرزند فاطمه را بر بلد تو آویخته اند و حال آن که او ودیعه و فرستاده پیغمبر (ص) است!

برگرفته از کتاب « حوادث کربلا از دیدگاه چهارده معصوم »
نوشته : حشمت اله رضان پور
1- بحار الانوار جلد 34 ص 383 9و10- مناقب جلد 3 ص 218
2- بحار الانوار جلد 44 ص 434 11-.بحار الانوار جلد 45 ص 186
3و4و5و6- بحار الانوار جلد 45 ص 107 12- بحار الانوار جلد 45 ص 176
7- بحار الانوار جلد 45 ص 125 13 - بحار الانوار جلد 45 ص 142 و 143
8- بحار الانوار جلد 45 ص 116 14- بحار الانوار جلد 45 ص 136