امام باقر( علیه السلام) فرمود: فاطمه دختر رسول خدا ( صل الله علیه و آله و سلم)، پس از گذشت شصت روز از رحلت پیامبر، بیمار و بستری شد و بیماری اش شدید گردید و دعای او در شکوِه از ظالمان این بود:
« یا حیُّ وَ یا قَیّومُ برَحمَتِکَ أَستَغیثُ فَأَغثنی، أللّهُمَّ زَخزِحنی عَنِ النّارِ وَ أدخِلنی الجَنَّةَ وَ ألحِقنی بِاَبی مُحَمّدٍ (ص).
ای خدای زنده و توانا ! پناه می آورم به رحمت تو، پس به من پناه بده و مرا از آتش دوزخ دور گردان و به بهشت وارد کن و مرا به پدرم محمد (ص) ملحق فرما!».
علی( علیه السلام) به او می فرمود: « خدا به تو عافیت می دهد و تو را زنده نگهدارد».
فاطمه( علیها السلام) می فرمود: « ای ابوالحسن! بسیار نزدیک است که با خدایم ملاقات کنم».
رنجها و فریادهای فاطمه: ترجمه بیت الاحزان،ص228
دوشنبه 91/1/21

ساعت : 17:21