ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن ابى عمير عن معاويه بن وهب قال دخلت على ابى عبدالله عليه السلام و هو فى مصلاه فجلست حتى قضى صلاته فسمعته و هو يناجى ربه و يقول يا من خصنا بالكرامه و وعدنا الشفاعه و حملنا الرساله و جعلنا ورثه الانبياء و

ختم بنا الامم السالفه و خصنا بالوصيه و اعطانا علم ما مضى و علم ما بقى و جعل افئده من الناس تهوى الينا اغفر لى و لا خوانى و زوار قبر ابى الحسين بن على صلوات الله عليهم الذين انفقوا اموالهم و اشخصوا ابدانهم رغبه فى برنا و رجا لما عندك فى صلتنا و سرورا ادخلوه على نبيك محمد صلى الله عليه و آله و اجابه منهم لامرنا و غيظا ادخلوه على عدونا ارادوا بذلكك رضوانك فكافهم عنا بالرضوان و اكلاهم بالليل و النهار و اخلف على اهاليهم و اولادهم الذين خلفوا با حسين الخلف و اصحبهم و اكفهم شر كل جبار عنيد و كل ضعيف من خلقك او شديد و شر شياطين الانس و الجن و اعطهم افضل ما املوا منك فى غربتهم عن اوطانهم و ما آثرونا على ابنائهم و اهاليهم و قراباتهم اللهم ان اعدائنا عابوا عليهم خروجهم فلم ينههم ذلك عن النهوض و الشخوص الينا خلافا عليهم فارحم تلك الوجوه التى غيرها الشمس و ارحم تلك الخدود التى تقلبت على قبر ابى عبدالله عليه السلام و ارحم تلك الاعين التى جرت دموعها رحمه لنا و ارحم تلك القلوب التى جزعت و احترقت لنا و ارحم تلك الصرخه التى كانت لنا اللهم انى استودعك تلك الانفس و تلك الابدان حتى ترويهم من الحوض يوم العطش فما زال صلوات الله عليه يدعوا بهذا الدعاء و هو ساجد فلما انصرف قلت له جعلت فداك لو ان هذا الذى سمعته منك كان لمن لا يعرف الله لظننت ان النار لا تطعم منه شيئا ابدا و الله لقد تمنيت انى كنت زرته و لم احج فقال لى ما اقربك منه فما الذى يمنعك عن زيارته يا معاويه و لم تدع ذلك قلت جعلت فداك لم ادر ان الامر يباغ هذا كله فقال يا معاويه و من يدعو لزواره فى السماء اكثر ممن يدعو لهم فى الارض لا تدعه لخوف من احد فمن تركه لخوف راى من الحسره ما يتمنى ان قبره كان بيده اما تحب ان يرى الله شخصك و سوادك فيمن يدعو له رسول الله صلى الله عليه و آله اما تحب ان تكون غدا فيمن تصافحه الملائكه اما تحب ان تكون غدا فيمن ياتى و ليس عليه ذنب فيتبع به اما

ان تكون غدا فيمن يصافح رسول الله (صلى الله عليه و آله)

ترجمه :
معاويه بن وهب مى گويد: به ديدن امام صادق عليه السلام رفتم . او در مكان نماز خود مشغول نماز بود. من نشستم تا نمازش را تمام كرد. و شنيدم كه با پروردگار اينطور مناجات مى كرد: ((اى كسى كه ما را مخصوص به كرامت نموده ، به ما وعده شفاعت داده و رسالت را در ميان ما قرار دادى ، ما را وارث پيامبران ساخته ، با ما امتهاى سابق را ختم نموده و ما را مخصوص به وصايت پيامبر نمودى ، علم گذشته و آينده را نصيب ما ساخته و دلهاى مردم را بسوى ما مايل نموده ! من ، برادرانم و زائران قبر پدرم امام حسين عليه السلام را بيامرز، كسانى كه براى خوبى به ما و پاداشهايى كه بخاطر برقرارى ارتباط با ما نزد تو است و بخاطر مسرور ساخته پيامبرت محمد صلى الله عليه و آله و اجابت دستور ما و خشمگين ساختن دشمن ما و رضايت تو، مالشان را خرج كرده و بطرف قبر او حركت كردند. به همين جهت از جانب ما آنان را با رضايتت پاداش ده ، در شب و روز آنان را حفظ كن و هنگامى كه آنان نزد زن و فرزند خود نيستند. تو خود جانشين آنان در ميان خانواده هايشان باش ، از انان حفاضت نما و شر هر گردنكش مخالف حق و هر مخلوق قوى يا ضعيف و هر شيطان انسى و جنى را از سر آنان كم كن و بالاترين پاداشى را كه بخاطر غربت از وطنهايشان و برگزيدن ما بر فرزندان و خانواده و نزديكان خود، آرزو دارند به آنان عطا فرما. خداوند! همانا دشمنان ما بخاطر اين عمل انها را عيب مى كنند ولى عيب كردن دشمنان نتوانسته است مانع اقبال آنها به ما شود و با وجود مخالفت دشمنان اين عمل را انجام مى دهند. پس به اين چهره هايى كه افتاب آن را تغيير داده ، رحم نما و به اين رخساره هايى كه بر قبر امام حسين گذاشته مى شود و به اين چشمانى كه بخاطر ما گريان شده و به اين دلهايى كه براى ما بى طاقت شده و براى ما سوخته و به اين فرياد هايى كه براى ما كشيده مى شود، رحم كن . خداوندا! اين جانها و اين بدنها را به تو سپردم تا روز تشنگى آنها را از حوض كوثر سيراب نمايى ). و آن حضرت عليه السلام ، پيوسته اين دعا را در حال سجده مى خواند. هنگامى كه نماز و دعاى آن حضرت عليه السلام تمام شد، به او عرض كردم : فدايت شوم اگر اين دعايى كه من از شما شنيدم در باره كسى بود كه اصلا خدا را نمى شناخت ، همانا گمان مى كردم كه آتش هيچ گاه هيچ جاى او را نمى سوزاند. بخدا سوگند آرزو كردم كه همانا او را زيارت كرده و حج بروم . آن حضرت عليه السلام فرمودند: شما كه خيلى به قبر او نزديك هستى چرا به زيارت او نمى روى و آن را ترك كرده اى،  اى معاويه ! عرض كردم : فدايت گردم نمى دانستم اين كار اين قدر مهم است . آن حضرت عليه السلام فرمودند: كسانى كه در آسمان براى زائرانش دعا مى كنند، بيشتر از كسانى هستند كه در زمين براى آنان دعا مى كنند. اين كار را از ترس هيچ كسى ترك نكن . زيرا كسى كه آن را از ترس ترك كند، آن قدر حسرت خواهد خورد كه دوست خواهد داشت قبرش در دستش مى بود. آيا دوست ندارى كه خداوند تو و سياهى تو را در ميان كسانى ببيند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله براى آنها دعا مى نمايد؟ آيا دوست ندارى فردا در ميان كسانى باشى كه فرشتگان با آنان دست مى دهند؟ آيا نمى خواهى فردا از كسانى باشى كه مى آيند و گناهى ندارند تا بخاطر آن مجازات شوند؟ آيا دوست ندارى فردا از كسانى باشى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله دست مى دهند؟

تاریخ انتشار : 91/10/13 - 13:00