دليل زيارت حرم اهل بيت چيست ؟
دلايل به زيارت رفتن حرمها و قبور ائمه معصومين عليهم السلام اين است که :
1. توجه آن عزيزان به آن مكان‏ها بيشتر است.
2. با وجودى كه خداوند همه جا هست ولى توجه خداوند به حرم معصومين و بعضى از مكان‏ها بيشتر است. شايد بتوان دليل وملاک آن را، از آيه اي در قرآن استفاده کرد: راجع به مسجد قبا قرآن مى‏فرمايد: فِيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا در آن، كسانى هستند كه دوست دارند پاك شوند.
و اين ملاك در هر مكانى باشد. بيشتر مورد توجه خداوند قرار مى‏گيرد و حرم معصومين يكى از بارزترين مصاديق اين آيه شريفه است. زيرا در سال ميليون‏ها انسان براى توبه و ارتباط با خداوند در اين مكان‏ها حاضر مى‏شوند.
3. انسان‏هاى معمولى در حدى نيستند كه در هر زمان و مكانى بتوانند با خداوند و يا اولياء الهى رابطه برقرار كنند، لذا سفارش شده كه در مكان‏هاى مقدس و زمان‏هاى حساس مثل شب جمعه، شب قدر، روز عرفه و... بر اين كار اهتمام ورزند.
4. زيارت قبور و حرم اهل‏بيت و بزرگان موجب زنده نگه‏داشتن آنها مى‏گردد. امروزه اثرى از يزيد و شمر و ابوسفيان و امثال آنها نيست ولى اهتمام مسلمين و مؤمنين بر ساخت حرم و زيارت معصومين، موجب گشته كه اولياء الهى هميشه زنده و مطرح باشند و اين خود يكى از مصاديق تعظيم شعائر الهى است.

ثالثا: منظور سائل از اين جمله که : راه ارتباط ما باامامان، از طريق روح است ، چيست؟
اگر منظور اين است که ارتباط ما با ايشان جسمي نيست؛ بله ،و زيارت ; يعني به حضور كسي رفتن و او را ملاقات نمودن . زيارت پيشوايان و بزرگان دين نيز به همين معناست . از اين رو زيارت به محض رفتن به حرم ائمه عليهم السلام و يا بزرگان ديگر و سلام بر آنان تحقق مي يابد. ولو اينکه خود ايشان ديده نمي شوند. پس هدف زيارت برقراري ارتباط با معصومين و اولياء الله است.

رابعا؛ اينکه مطرح شده براي روح زمان و مکان مطرح نيست؛ پس لازم نيست که به حرم امامان برويم؛ پاسخ اين است که بله از هر مکاني با ايشان مي توان ارتباط بر قرار کرد، اما از چند نکته غافل نشويم:
1- مسلماً زيارت پيامبر اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) داراى آثار و اجر فراوان است و عرض ارادت به آنان و به زيارت آنان رفتن نوعى ارتباط معنوى بين زائر و ائمه(ع) مى‏باشد. بنا به آن چه از روايات استفاده مى‏شود ائمه معصومين(ع) حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند و به خصوص عنايت خاصى نسبت به كسانى كه به زيارت قبورشان مى‏روند دارند. از پيامبر اكرم(ص) نقل شده كه:
«من زارنى بعد وفاتى كان كمن زارنى فى حياتى وكنت له شهيداً و شافعاً يوم القيامه؛ هر كس مرا بعد از وفاتم زيارت كند مثل كسى است كه در زمان حيات من مرا زيارت كرده است و من شاهد براى او و شفاعت كننده در روز قيامت خواهم بود»(بحار به نقل از كامل‏الزيارات، ج 97، ص 143).
و در زيارت اذن دخول به حرم پيامبر(ص) و ائمه معصومين(ع) مى‏گوييم: «واعلم ان رسولك و خلفائك(ع) احياء عندك يرزقون يرون مقامى و يسمعون كلامى و يردون سلامى؛ من مى‏دانم كه پيامبر تو و خليفه‏هاى تو زنده هستند در نزد تو و متنعم هستند و مى‏بينند جايگاه مرا و مى‏شنوند كلام مرا و جواب مى‏دهند سلام مرا».
2- روايات فراوانى در خصوص زيارت تك‏تك امامان به خصوص سالار شهيدان آقااباعبدالله الحسين(ع) وارد شده است. از جمله امام صادق(ع) مى‏فرمايد: «زيارت قبر امام حسين(ع) از بهترين اعمال است» و در حديث ديگرى مى‏فرمايد: «من ارادالله به الخير قذف فى قلبه حب الحسين و حب زيارته و من ارادالله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسين و بغض زيارته؛ هرگاه خداوند اراده خيرى به بنده خود كند در قلب او محبت امام حسين(ع) و زيارت او را قرار مى‏دهد» (وسائل الشيعه، ج 14، باب استجاب زياره ‏الحسين(ع)».
3- زيارت از مظاهر حب است. شكى نيست كه اهل بيت(عليهم‏السلام) محبتشان از جهات مختلف بر ما لازم و واجب است. پيامبر اكرم(صلى‏الله‏ عليه) فرمود: «أحبوا اهل بيتي لحبي»؛ مستدرك حاكم، ج 3، ص 149.؛ «اهل بيتم را به جهت دوستى من دوست بداريد». لذا همان‏گونه كه محبت پيامبر(صلى‏الله‏عليه) واجب است، محبت اهل بيتش هم لازم است.
از طرفى ديگر مى‏دانيم كه حب، مظاهر و بروز دارد، و تنها در اطاعت و دوستى قلبى خلاصه نمى‏شود. يكى از اين مظاهر، زيارت قبر آنان است.
4- زيارت قبور اولياى الهى از اهل بيت پيامبر(صلى ‏الله‏ عليه) پرداخت اجر و مزد رسالت است. خداوند متعال مى‏فرمايد: «قُل لَا أَسأَلُكُم عَلَيهِ أَجراً إِلَّا المَوَدَّةَ فِي القُربَى»؛ شورى (42)، آيه 23.؛ «بگو: من از شما اجر رسالت نمى‏خواهم جز اين كه مودت مرا در حق خويشاوندانم منظور بداريد.» يكى از مصاديق مودت ذوى القربى، زيارت قبور آنان است.
5- زيارت قبور اولياى الهى تعبيرى از عمق ارتباط انسان با خط اولياى خداوند متعال است.
6- زيارت اولياى الهى در حقيقت تجديد عهدى با آن‏ها است. مى‏دانيم كه هر يك از امامان بر ما ولايت دارند و ما هم بايد ولايت آنان را پذيرفته و با آنان بيعت نماييم. اين بيعت تنها با گفتن نيست، بلكه بايد بيعت قلبى خود را ابراز نماييم، كه در حال حاضر با زيارت قبور آن‏ها و حضور در كنار مرقد شريفشان صورت مى‏گيرد.
لذا در روايتى از امام رضا(عليه‏السلام) آمده: «همانا براى هر امامى عهدى بر گردن اوليا و شيعيانشان است كه وفاى به آن عهد و حسن اداى آن، زيارت قبور آنان است».(تهذيب الاحكام، ج 6، ص 78و79).
7- حضور در كنار قبر اولياى خدا انسان را از جنبه روحى و معنوى زنده كرده و روح تازه‏ى معنوى به انسان افاضه مى‏كند.
8- با اين عمل، اولياى الهى نيز ما را دوست مى‏دارند كه خود سبب نزول بركات بر ما مى‏گردد.
9- زيارت كردن و قرار گرفتن در كنار قبور اولياى الهى، ما را به ياد فداكارى‏هاى آنان انداخته و لذا با خداى خود پيمان مى‏بنديم كه مانند آنان باشيم.
10- زيارت قبور اولياى الهى در حقيقت اعلان عملى به ادامه دادن راه آن بزرگان و انزجار و تبرى از دشمنان آنان است.

استحباب زيارت از زبان اهل سنت .
از اهل سنت روايات بسيارى در صحاح و مسانيد، درباره‏ى اصل زيارت قبر پيامبر(صلى‏الله‏عليه) و استحباب آن ذكر كرده‏اند. اينك به برخى از آن‏ها اشاره مى‏كنيم:
1. عبدالله بن عمر از پيامبر(صلى‏الله‏عليه) نقل كرده كه فرمود: «من زار قبرى وجبت له شفاعتى»؛ سنن دارقطنى، ج 2، ص 278، ح 194 ؛ السنن الكبرى، بيهقى، ج 5، ص 245.؛ «هر كس به زيارت قبر من آيد شفاعتم بر او واجب مى‏شود.»
2. و نيز از پيامبر(صلى‏الله‏عليه) نقل شده كه فرمود: «من جآءنى زائراً لاتعمله إلّا زيارتى كان حقّاً علىّ أن أكون له شفيعاً يوم القيمة»؛ المعجم الكبير، طبرانى، ج 12، ص 225، ح 13149.؛ «هر كس براى زيارت نزد من آيد و تنها كار او زيارت من باشد، بر من سزاوار است كه شفيع او در روز قيامت شوم.»
3. و نيز نقل كرده كه فرمود: «من حج فزار قبرى بعد وفاتى كان كمن زارنى فى حياتى»؛ المعجم الكبير، ج 12، ص 310، ح 13497 ؛ سنن دارقطنى، ج 2، ص 278، ح 192؛ «هر كس حج به جاى آورد و قبر مرا بعد از وفاتم زيارت كند، مثل كسى است كه مرا در زمان حياتم زيارت كرده است.»

منبع: پرسمان دانشجويي