در اين باره نخست بايد دانست، سجده بر زمين، سنگ و خاك، مورد اتفاق همه مسلمانان است و تمام فرقههاى اهل سنت نيز به درستى سجده بر زمين اعتقاد دارند. اما نسبت به درستى سجده بر فرش، پوشيدنىها و خوردنىها، اختلاف است. در اين صورت عقل و منطق اقتضاء مىكند كه به روش مورد اتفاق عمل شود واز مورد اختلاف دورى شود.
در اين باره روايت پيامبر(صلىاللهعليه) كه مورد اتفاق شيعيان و اهل سنت است، نقل مىكنيم: «جُعلت لى الارضُ مسجداً و طهوراً»؛ صحيح بخارى، ج 1، كتاب الصلاة، ص 91؛ «زمين براى من، سجدهگاه و مايه پاكيزگى قرار داده شده است».
از اين روايت به خوبى استفاده مىشود؛ پيامبر(صلىاللهعليه) خاك و زمين را به عنوان سجدهگاه و جهت تيمم استفاده مىكردند و در اين باره تمامى شيعيان و اهل سنت اتفاقنظر دارند. نسبت به ديگر موارد اگر اختلاف نظر هست، عقل داورى مىكند كه به مورد اتفاق نظر، عمل شود.
اما در خصوص برترى تربت امام حسين(عليهالسلام)، علامه امينى(ره) مىفرمايد: «اين امر بر دو اصل اساسى استوار است:
الف) آن كه شيعه اماميه در صدد آن است كه براى خود تربت و مهرى پاك به همراه داشته باشد تا بر آن سجده نمايد.
ب) برخى از مكانها بر بعضى ديگر برترى دارد، لذا آثار و بركاتى بر آن مترتب است؛ به همين دليل كعبه و حرم، حكم خاصى به خود گرفته است. از جمله سرزمينهايى كه بر ساير بقاع برترى پيدا كرده و داراى آثار و بركاتى خاص است محلى است كه بدن شريف سيدالشهدا(عليهالسلام) را در خود جاى داده است. همان بقعهاى كه امامعلى(عليهالسلام) قبل از شهادت امامحسين(عليهالسلام) قبضهاى از خاك آن را برداشت و استشمام كرد و چنان گريست كه زمين از اشكهاى حضرتش مرطوب گشت.
سپس فرمود: از اين سرزمين هفتاد هزار نفر محشور شده و بدون حساب وارد بهشت مىگردند المعجم الكبير، ج 3، ص 111، ح 2825.. آيا سجده بر چنين تربتى مطلوبيت و قداست ندارد و سبب تقرب به خداوند متعال نمىگردد؟ آيا سزاوار نيست كه انسان بر تربتى سجده كند كه در آن نشانههاى توحيد و شهادت در راه معبود است؟ تربتى كه در صورت توجه خاص به حقيقت آن حالت رقت قلب در انسان ايجاد شده و انسان را به سوى خداوند نزديك مىكند...»؛ السجود على التربة الحسينية عند الشيعة الاماميه، ص 69-87.
استاد عباس محمود عقاد - نويسنده مصرى - در مورد سرزمين كربلا مىنويسد:
«سرزمين كربلا حرمى است كه مسلمانان براى عبرت و يادآورى به زيارت آن مىآيند و غير مسلمين براى مشاهده و بازديد، ولى اگر بنا باشد كه حق اين سرزمين ادا شود بايد آن را زيارتگاه هر انسانى قرار داد كه براى نوع خود نصيبى از قداست و بهرهاى از فضيلت قائل است، زيرا ما به ياد نداريم كه قطعهاى از زمين به مانند كربلا اين چنين داراى فضيلت و منقبت باشد و اين نيست مگر به جهت آن كه اين سرزمين با اسم كربلا و منزلگاه حسين(عليهالسلام) مقرون و عجين شده است»؛ ابوالشهدا، ص 145.
منبع: پرسمان دانشجويي
