مسجد سهله يکي از مساجد قديمي و مورد احترام است که قبلاً به مسجد جامع بني ظفر معروف بوده است.

فضيلتها
1. منزل حضرت مهدي(عليه السلام)
امام صادق به ابوبصير مي گويد:
«ابو بصير! گويا مي بينم که قائم در مسجد سهله با عيالش نزول مي کند. گفتم: منزلش قرار مي دهد؟ فرمود: آري همچنانکه منزل ادريس بود.»
2. خانه حضرت ادريس(عليه السلام)
امام صادق در اين باره مي فرمايد:
«مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مَوْضِعُ بَيْتُ إِدْرِيسَ النَّبِيِّ الَّذِي کَانَ يَخِيطُ فِيهِ».
3. منزل حضرت ابراهيم(عليه السلام)
آن حضرت از همين مکان به جنگ با عمالقه به سرزمين يمن رفت.
4. حضرت داوود(عليه السلام)
از همين مکان بود که آن پيامبر گرامي به جنگ جالوت رفت.
5. مانند خيمه رسول...
هر کس در اين مسجد باشد، مانند کسي است که در خيمه رسول خدا اقامت دارد.
6. از اين مسجد هفتاد هزار نفر به بهشت مي روند
از کنار اين مکان هفتاد هزار نفر محشور مي شوند که بدون حساب وارد بهشت مي شوند.
7. اقامتگاه حضرت خضر
امام صارق(عليه السلام) در حديثي مي فرمايد: «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِيلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(عليه السلام) ».

مسجد سهله از نگاه اهل بيت(عليهم السلام)
1. گشايش کار
«مَا مِنْ مَکْرُوب يَأْتِي مَسْجِدَ السَّهْلَةِ، فَيُصَلِّي فِيهِ رَکْعَتَيْنِ بَيْنَ الْعِشَاءَيْنِ وَ يَدْعُو اللَّهَ تَعَالَي إِلاَّ فَرَّجَ اللَّهُ کَرْبَهُ».
«هيچ غمزده اي به اين مسجد نمي آيد و دو رکعت نماز ميان نماز مغرب و عشا نمي خواند و از خداوند کمک نمي خواهد، مگر اينکه خداوند اندوهش را بر طرف مي سازد.»

2. مصلاّي پيامبران
قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلاَّ وَ قَدْ صَلَّي فِيهِ».
«خداوند هيچ پيامبري مبعوث نکرده، مگر اينکه در اين مسجد نماز خوانده است.»

3. سجدگاه ملائک
امام صادق(عليه السلام) مي فرمايد: روز و شبي نيست مگر اينکه ملائکه به اين مسجد(سهله) مي آيند و در آن عبادت مي کنند.

4. افزايش عمر
هنگامي که زيد بن علي به شهادت رسيد، امام صادق(عليه السلام) فرمود: اگر عمويم زيد، زماني که از کوفه خارج شد، به مسجد سهله مي رفت و نماز مي خواند و به خدا پناه مي برد، بيست سال به عمرش اضافه مي شد. همچنين در اين باره امام سجّاد(عليه السلام)مي فرمايد: «مَنْ صَلَّي فِي مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَکْعَتَيْنِ، زَادَ اللَّهُ فِي عُمُرِهِ سَنَتَيْنِ».
«هر کس دور کعت نماز در مسجد سهله بخواند، دو سال به عمرش افزوده مي شود.»

5. درجه رفيع
قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «مَنْ دَعَا اللَّهَ فِيهِ بِمَا أَحَبَّ، قَضَي لَهُ حَوَائِجَهُ، وَ رَفَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَکَاناً عَلِيّاً إِلَي دَرَجَةِ إِدْرِيسَ وَ أَجَارَهُ مِنْ مَکْرُوهِ الدُّنْيَا وَ مَکَايِدِ أَعْدَائِهِ».
«امام صادق(عليه السلام) فرمود: هر کس خداي را در آن بخواند، درباره هر چه خواهد، حوائج او روا گردد و به مقام بلندي در روز قيامت دست يابد و خداوند تا جايگاه ادريس خدا او را بالا برد و از ناراحتي دنيا و مکر دشمنانش در پناه پرودرگار قرار گيرد.»

امام صادق(عليه السلام) در مسجد سهله
اهميت مسجد سهله به قدري است که اهل بيت(عليهم السلام) براي رفع گرفتاري از شيعيان، به اين مسجد مي آمدند و دعا مي کردند. بشّار مُکاري نقل مي کند: «روزي براي ديدن امام صادق(عليه السلام) به منزلشان در کوفه رفتم، طبقي از خرما نزدش بود و از آن تناول مي کرد. به من فرمود: بشّار نزديک بيا و بخور. گفتم از موضوعي ناراحتم و نمي توانم چيزي بخورم. امام فرمود: به حقّ من، نزديک بيا و بخور. امر ايشان را اجابت کردم. هنگامي که شروع به خوردن نمودم، امام به من فرمود: موضوع را بگو. گفتم سربازان حکومتي را ديدم که زني را مي زدند و او را کشان کشان به طرف زندان مي بردند. او با صداي بلند فريادرس و کمک مي خواست، ولي کسي به حرفش توجه نکرد. امام فرمود: چرا اين برخورد را با او کردند؟ گفتم از مردم شنيدم که او بر زمين افتاده و در هنگام افتادن گفته است: لعن الله ظالميکِ يا فاطمة. وقتي سخنم به اينجا رسيد، امام به شدّت گريست؛ به طوري که نتوانست خرما بخورد و به قدري گريه کرد که ريش مبارکش و روي سينه اش پر از اشک شد. سپس گفت: بشار! بلند شو با هم به مسجد سهله برويم و از خدا بخواهيم اين زن آزاد شود. هردو به طرف مسجد سهله حرکت کرديم، در آنجا هر کدام دو رکعت نماز خوانديم پس از نماز امام دستها را به سوي آسمان بلند کرد و دعاي مفصلي خواند و سپس به سجده رفت و پس از مدتي سر از سجده برداشت و فرمود: بلند شو، زن آزاد شد.»

امام زمان(عليه السلام) در مسجد سهله
زين العابدين سلماسي نقل مي کند: «روزي در مجلس درس آيت الله سيد محمد مهدي بحر العلوم حضور داشتم، محقّق کامل ميرزاي قمي که براي زيارت به عتبات عاليات سفر کرده بود، وارد مجلس سيد شد. پس از درس، همه رفتند ولي من همراه سه نفر ديگر که از خواص شاگردان سيد بودند، مانديم. ميرزاي قمي به بحر العلوم گفت: شما مقامات روحاني زيادي کسب کرده ايد، اگر ممکن است خاطره اي نقل کنيد. در اين هنگام سيد فرمود: شب گذشته براي اداي نافله شب به مسجد کوفه رفتم، قصد داشتم سپيده دم به طرف نجف راهي شوم و اول وقت درس را شروع کنم، از مسجد بيرون آمدم، در دلم شوقي ايجاد شد که به مسجد سهله بروم، ولي اعتنايي نکردم; زيرا ترسيدم اول وقت به نجف نرسم ليکن شوقم زيادتر شد همچنان مردد بودم که ناگاه بادي وزيد و مرا به طرف مسجد سهله حرکت داد، پس از مدتي خود را مقابل مسجد سهله ديدم، وارد شدم، ديدم کسي در مسجد نيست و تنها آقايي مشغول عبادت است و با کلماتي با خدا مناجات مي کند که تا کنون از هيچ کس نشنيده بودم، حالم متغير و زانوهايم مرتعش شد، با قلبي منقلب و ديده اي گريان در گوشه اي از مسجد ايستادم و به صداي دلنشين مناجات گوش دادم. پس از مدتي که مناجاتش تمام شد، رو به من کرد و فرمود: مهدي! جلو بيا. ادب کرده، مقداري جلو رفتم، فرمود: جلوتر بيا. جلوتر رفتم؛ به طوري که دستم به دستش مي رسيد، آنگاه چيزي به من گفت. سيد به اينجا که رسيد، سکوت کرد...»

مقامات مسجد سهله
1. مقام حضرت مهدي(عليه السلام)
مقامي است منسوب به امام زمان(عليه السلام) که ميان مردم معهود نبود. علامه سيد محمد مهدي بحر العلوم دستور داد قبه اي در مکان مذکور بسازند.
2. مقام حضرت خضر(عليه السلام)
قَالَ الصَّادِقُ(عليه السلام) : «مَسْجِدُ السَّهْلَةِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ، قِيلَ: وَ مَنِ الرَّاکِبُ؟ قَالَ: الْخَضِرُ(عليه السلام) ».
«مسجد سهله، محل خوابيدن شتر آن سوار است. پرسيدند او کيست؟ فرمود: خضر.»
3. مقام امام صادق(عليه السلام)
4. مقام امام زين العابدين(عليه السلام)
5. مقام حضرت ادريس(عليه السلام)
6. مقام صالحَين (هود و صالح(عليهما السلام))
7. مقام ابراهيم خليل(عليه السلام)

منبع: ره توشه عتبات عاليات؛ جمعي از نويسندگان