اين دعا در بين دعاها از جايگاه بلندى برخوردار است و از حضرت رسول اعظم صلى اللّه عليه و آله روايت شده و دعايى است كه جبرئيل براى آن‏ حضرت هنگامى كه در مقام ابراهيم مشغول نماز بودند آورد و كفعمى در«بلد الامين»و «مصباح» اين دعا را ذكر نموده و در حاشيه آن به فضيلت آن اشاره كرده، از جمله اينكه هر كه اين دعا را در «ايام البيض» [روزهاى سيزدهم و چهارهم و پانزدهم] ماه رمضان بخواند گناهش آمرزيده مى‏شود، هرچند به عدد دانه‏هاى باران و برگهاى درختان و ريگهاى بيابان باشد. و خواندن آن براى شفاى‏ بيمار و اداى دين و بى‏نيازى و توانگرى و رفع غم و اندوه سودمند است.