بامداد بیست و یکم ماه رمضان شهر  کوفه چهره ای دیگر داشت.همه ناراحت  و نگران بودند، حادثه سحرگاه روز قبل همه چیز را عوض  کرده بود..مردم به در  منزل امام هجوم اوردند و اجازه ورود  می خواستند،

ولی این بار امام قدرت سخن گفتن نداشت. در هیمن حال  صدایی شنیده شد . این صدا،صدای ((حجربن عدی)) بود که در  برابر امام  ایستاده بود. چشمان نافذامیر مومنان به سوی حجر دو خته شده و او را  مخاطب ساخته و فرمودند:((چگونه خواهی بود ، هنگامی که تو رابه  تبری از من  فراخوانند و چه  خواهی گفت درآن  حال  که از تو  بخواهند پیوند  دو ستی ات را از من بگسلی ؟)) حجر پاسخ داد:به خدا  سوگند ، اگر با شمشیر  بدنم را پاره پاره کنند  و اگر  خرمنی  از آتش  بیفروزند تا مرا درآن بیندازند  تمام اینها را قبول می کنم ولی تبری از تو  رانه؟این سخنانی بود  که حجر گفت  و آینده مبارزات او و دو ستانش را نشان  داد . سخنانی که سر فصل  تاریخ تشیع بود ، سرفصلی  که با خون  شهیدان  رنگ گرفته بود .

سپس حضرت علی (ع)شهادت حجر  و یارانش را پیشگویی کرد  و فرمود  مردان شما در (مرج عذراء) کشته خواهند شد  و وضع آنان ماننده اصحاب  اخدود خواهد بود.)).

(حجر) بعد از  شهادت  امام علی(ع)چنین گفت :((تاسف  و اندوه  من به خاطر سرور  پرهیزکاران ،پدر  پاکان  و شیرمرد   پاکیزه خوبی است که او را کافری پست  و گمراه و دور از  رحمت  خدا و گنهکاری  مفسد  و سنگدل  کشت . لعنت خدا بر  کسی باد که از   شما خاندان دوری کند  زیرا  شما از خاندان  پیامبر ،راهنما و نقطه امید  من در  روز رستاخیز  هستید.))

کتاب :حجربن عدی سرباز اسلام- مولف:ناصر صبا

تاریخ انتشار: 92/2/17 - 11:20