دهه پایانی ماه مبارک رمضان همزمان با شب هایی است که مومنان با شب زنده داری و تلاوت قرآن کریم فرصتی دوباره برای بازگشت به خویشتن می یابند. شب قدر هنگامه ای ارزشمند که قرآن مجید بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد.
مجموع قرآن در شب قدر به دو صورت دفعی و یکباره بر پیامبر (ص) نازل شده اما نزول تدریجی قرآن در 23 سال در دوره نبوت رسول اکرم (ص)، بر ایشان صورت پذیرفته است.
شب قدر را از آن رو «قدر» نامیده اند که خدای تعالی در آن شب ها سرنوشت انسان ها را در طول یکسال مقدر می نماید.
به این معنا که زندگی، مرگ، رزق، سعادت و... را از آن شب تا شب قدر سال آینده مشخص می سازد. خداوند در این زمینه در وصف شب قدر در سوره دخان از آیه دو تا پنج می فرماید: «سوگند به این کتاب آشکار. که ما آن را در شبی پربرکت نازل کردیم، ما همواره انذار کننده بوده ایم. در آن شب که هر امری بر طبق حکمت خداوند تنظیم می گردد.
فرمانی بود از ناحیه ما، ما (محمد (ص) را فرستادیم».
اهمیت این شب در نزد پروردگار به گونه ای است که سوره ای به این نام را نازل کرد و ارزش شب قدر را فراتر از هزار ماه دانست.
شب های قدر که برابر با 19، 21 و 23 ماه مبارک رمضان هستند؛ با عبادت ها و اعمال بسیاری همراه است که هرکدام از آنها از فضیلت های فراوانی برخوردارند که از آن جمله می توان به غسل کردن، بیدار ماندن و عبادت کردن، قرآن بر سر گرفتن، طلب استغفار و دعا برای خلق خدا و تلاوت این کتاب آسمانی اشاره کرد.
19 رمضان نخستین شب قدر با شب ضربت خوردن حضرت علی(ع) نخستین امام و پیشوای شیعیان جهان همزمان شده است. ایشان در سحرگاه این روز در رمضان سال 40 هجری برای برپاداشتن نماز صبح راهی مسجد اعظم کوفه شدند و پس از راز و نیاز با پروردگار به نماز ایستادند، سر از سجده برنداشته بودند که فریاد عبدالرحمن بن ملجم مرادی در مسجد طنین انداز شد و با شمشیر کین خود فرق این امام بزرگوار را شکافت و محراب را غرق در خون کرد و امیرالمومنین(ع) فرمود:« سوگند به خدای کعبه، رستگار شدم.»
یاد شب زنده داری ها و مناجات های عاشقانه امیرالمومنین(ع) و شهادت مظلومانه این امام همام(ع) فرصتی مغتنم را پیش روی شیعیان جهان قرار می دهد تا شرایط قرب و نزدیکی به پروردگار برای آنان نیز فراهم شود.
